សហព័ន្ធសហជីពជាតិ ក៏ដូចជាសហជីពកម្រិតរោងចក្រដែលមិនមានទំនាក់ទំនងជាមួយសហព័ន្ធនឹងជ្រើសរើសតំណាងឱ្យចូលរួមក្នុងដំណើរការចរចាតាមរយៈក្រុមការងារចរចាថ្នាក់ជាតិ។ ក្រុមនេះតែងតាំងតំណាងសហជីពតិចបំផុត ២នាក់ និងច្រើនបំផុត ៣នាក់ ដើម្បីឱ្យចូលរួមក្នុងក្រុមប្រឹក្សាចរចាថ្នាក់សកល ដែលត្រូវតែអនុម័តលើកិច្ចព្រមព្រៀងនេះ មុនពេលកិច្ចព្រមព្រៀងត្រូវបានចុះហត្ថលេខា។ ស្ថាប័នចុះហត្ថលេខា និងចារចាដោយផ្ទាល់ គឺគណៈកម្មាធិការចរចាថ្នាក់សកល ដែលមានសមាជិកជាក្រុមសហជីពដែលត្រូវបានតែងតាំង និងអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលមកពីក្រុមប្រឹក្សា។ បញ្ជីរាយនាមសហព័ន្ធសហជីពជាតិទាំងអស់ និងសហជីពរោងចក្រដែលជ្រើសរើសតំណាងនឹងត្រូវដាក់ក្នុងឧបសម្ព័ន្ធនៃកិច្ចព្រមព្រៀងនេះ។ សហជីពទាំងនេះ ក៏នឹងត្រូវចរចាលើកិច្ចព្រមព្រៀងដាច់ដោយឡែកជាមួយអ្នកផ្គត់ផ្គង់ផងដែរ។ ប្រសិនបើអ្នកផ្គត់ផ្គង់បដិសេធ ពួកគេអាចលើកឡើងនូវកាតព្វកិច្ចក្រោម កិច្ចព្រមព្រៀងប្រាក់ឈ្នួលដែលអាចបង្ខំឱ្យទូទាត់បាន ដែលពួកគេជាផ្នែកមួយ តាមរយៈឧបសម្ព័ន្ធ។

អង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលអន្តរជាតិ នឹងដើរតួជា ភាគីហត្ថលេខីដែលជាសាក្សីនៃកិច្ចព្រមព្រៀង។ ទាំងសហជីព និងអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលធ្វើការលើសិទ្ធិការងារ ក៏នឹងដើរតួយ៉ាងសកម្មក្នុងការបណ្ដុះបណ្ដាលកម្មករ និងក្នុងការតាមដានការអនុលោមតាម និងការដាក់ពាក្យបណ្ដឹង នៅពេលដែលនិយោជកខកខានក្នុងការអនុវត្តកាតព្វកិច្ចរបស់ពួកគេ។ អង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលក្នុងស្រុកដែលធ្វើការលើសិទ្ធិការងារ អាចចូលរួមបាន លុះណាតែមានការអញ្ជើញដោយសហជីពក្នុងស្រុក ឬក្នុងករណីដែលគ្មានសហជីពផ្លូវការក្នុងវិស័យសម្លៀកបំពាក់នៅប្រទេសនោះ។

មិនមែនទេ។ កិច្ចព្រមព្រៀងមិនបានកំណត់នូវកម្រិតប្រាក់ឈ្នួលនោះទេ កម្មករនិយោជិត មានសេរីភាពក្នុងការចរចាប្រាក់ឈ្នួលខ្ពស់ជាងនេះ។ កិច្ចព្រមព្រៀង នឹងមានបញ្ញត្តិក្នុងការការពារសិទ្ធិក្នុងការរៀបចំ និងចរចាជាសមូហភាព និងដើម្បីការពារមេដឹកនាំសហជីព និងកម្មករពីការសងសឹងនៅពេលដែលពួកគេអនុវត្តសិទ្ធិទាំងអស់នេះ។ ដូចបានកំណត់ខាងលើ សហជីព និងសហព័ន្ធជាតិ ក៏នឹងមានតួនាទីជ្រើសរើសតំណាងក្នុងការចរចា កិច្ចព្រមព្រៀងប្រាក់ឈ្នួលដែលអាចបង្ខំឱ្យទូទាត់បាន ថ្នាក់សកលផងដែរ។

ការវិភាគទានត្រូវបានគណនា ដោយផ្អែកលើតួលេខពីរ៖ ១) គម្លាតជាមធ្យមរវាងប្រាក់ឈ្នួលអប្បរមា និងប្រាក់ឈ្នួលសម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិតនៅក្នុងប្រទេសផលិតកម្ម។ ទិន្នន័យបង្ហាញថា គម្លាតនេះ គឺមានប្រមាណជា ៣ដង ទៅ ៥ដង ក្នុងប្រទេសផលិតសម្លៀកបំពាក់ភាគច្រើន។ យើងបានជ្រើសរើសនូវកម្រិតទាបបំផុតនៃគម្លាតសម្រាប់ការគណនារបស់យើង ហើយសន្មតថាដើម្បីអាចទទួលបានប្រាក់ឈ្នួលសម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិត យើងត្រូវយកប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមាគុណនឹង៣ និង ២) ភាគរយជាមធ្យមនៃថ្លៃដើមផលិតសម្លៀកបំពាក់ដែលត្រូវចំណាយសម្រាប់ថ្លៃពលកម្ម។ ការស្រាវជ្រាវបានបង្ហាញថា ថ្លៃពលកម្ម គឺពី ៥ទៅ១២ភាគរយ នៃថ្លៃដើមផលិតសម្លៀកបំពាក់។ យើងសម្រេចជ្រើសយកតម្លៃខ្ពស់បំផុតនៃការប៉ាន់ស្មាននេះ គឺ ១២ភាគរយ សម្រាប់ជាគោលនៃការគណនារបស់យើង។

បើយើងយក ៣ x ១២ យើងនឹងទទួលបាន ៣៦ ភាគរយ ដែលនោះជាចំនួនសរុបនៃ តម្លៃទំនិញដែលបានគណនារួចហើយ(“FOB”) ដែលគួរតែចំណាយទៅកាន់ថ្លៃពលកម្ម។ សាកល្បងប៉ាន់ស្មានថា ១២ភាគរយនៃ តម្លៃ FOB ត្រូវបានបង់ជាថ្លៃពលកម្ម ដូច្នេះតម្លៃ FOB គួរតែបង្កើនបន្ថែម ២៤ភាគរយទៀត ដើម្បីអាចស្នើនឹងភាគរយថ្លៃពលកម្ម គឺ៣៦ភាគរយ។ តួលេខ ២៤ ភាគរយ ត្រូវបានបង្រ្គប់ឱ្យទៅជា ២៥ភាគរយ សម្រាប់គោលបំណងនៃយុទ្ធនាការនេះ។

វិភាគទាន នឹងត្រូវបែងចែកទៅកម្មករ ជាផ្នែកមួយនៃប្រាក់បៀវត្សរ៍បើកជាទៀងទាត់ ហើយចំនួននេះនឹងបង្ហាញឱ្យឃើញក្នុងខ្ទង់មួយដាច់ដោយឡែកក្នុងប័ណ្ណបើកប្រាក់បៀវត្សរ៍របស់កម្មករ។ កម្មករនិយោជិត ដែលធ្វើការក្រៅម៉ោងនឹងទទួលបានចំណែកគណនាផ្អែកតាមចំនួននៃម៉ោងធ្វើការជាក់ស្ដែង។ វិភាគទាននឹងបន្ថែមពីលើ ប្រាក់ឈ្នួល អត្ថប្រយោជន៍ និងសំណងផ្សេងទៀតដែលកម្មករបានមានសិទ្ធិ

ទទួលបានរួចហើយ។ អ្នកផ្គត់ផ្គង់នឹងត្រូវហាមឃាត់ដាច់ខាត ក្នុងការកាត់បន្ថយប្រាក់ឈ្នួល អត្ថប្រយោជន៍ និងសំណងផ្សេងទៀត ហើយនឹងមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យធ្វើចំណាត់ថ្នាក់កម្មករឡើងវិញដើម្បីកាត់បន្ថយសំណង និងអត្ថប្រយោជន៍របស់ពួកគេឡើយ។ ប៉ុន្តែ ដោយសារតែរោងចក្រភាគច្រើនកំពុងផលិតសម្រាប់អ្នកបញ្ជាទិញច្រើនគ្នាក្នុងពេលតែមួយ ហើយដោយសារថាមិនមែនក្រុមហ៊ុនម៉ាកផលិតផលទាំងអស់នឹងចុះហត្ថលេខាលើកិច្ចព្រមព្រៀងក្នុងពេលតែមួយនោះទេ ដូច្នេះវិភាគទានប្រាក់ឈ្នួលសម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិត នឹងមិនមែនមានន័យថាកម្មករនិយោជិតក្នុងរោងចក្រដែលចូលរួម នឹងទទួលបានប្រាក់ឈ្នួលសម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិតភ្លាមៗនោះទេ។

កម្មករនិយោជិត នៅក្នុងរោងចក្រដែលចូលរួមកម្មវិធីនេះ នឹងមិនទទួលបានប្រាក់ឈ្នួលសម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិតភ្លាមៗ បន្ទាប់ពីក្រុមហ៊ុនម៉ាកផលិតផលដំបូងចុះហត្ថលេខាលើកិច្ចព្រមព្រៀងនោះទេ។ កម្រិតប្រាក់ឈ្នួលរបស់កម្មករ នឹងនៅតែផ្អែកទៅលើ ភាគរយនៃក្រុមហ៊ុនម៉ាកផលិតផលបញ្ជាទិញពីរោងចក្រដែលចុះហត្ថលេខាកិច្ចព្រមព្រៀងប្រាក់ឈ្នួលសម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិតដែលអាចបង្ខំឱ្យទូទាត់បាន។ ប្រសិនបើ ក្រុមហ៊ុនម៉ាកផលិតផលទាំងអស់ បញ្ជាទិញពីរោងចក្រមួយដែលចុះហត្ថលេខានេះ ដូច្នេះ វិភាគទានប្រាក់ឈ្នួលសម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិតដែលបានមកពីក្រុមហ៊ុនផលិតផលនីមួយៗ នឹងបន្ថែមទៅលើប្រាក់ឈ្នួលសម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិត។

កិច្ចព្រមព្រៀងនេះ នឹងត្រូវបានតាមដានដោយភាគីហត្ថលេខី ដែលអាចបង្កើតស្ថាប័នភាគីទីបីឯករាជ្យ ហើយត្រូវបានបង្កើតឡើងសម្រាប់តែគោលបំណងនេះ។ កម្មករនិយោជិតអាច

ប្រើប្រាស់យន្តការបណ្ដឹង ២៤ ម៉ោង ដើម្បីរាយការណ៍ពីការរំលោភបំពាន។ អ្នកផ្គត់ផ្គង់ត្រូវមានកាតព្វកិច្ច សហការណ៍ពេញទំហឹង ក្នុងការស៊ើបអង្កេតរបស់ស្ថាប័នភាគីទីបីឯករាជ្យ ចំពោះបណ្ដឹង ក៏ដូចជា រាល់ការរកឃើញ និងការសម្រេចចិត្តណាមួយពាក់ព័ន្ធនឹងការស៊ើបអង្កេតពាក្យបណ្ដឹង និងអនុវត្តផែនការសកម្មភាពកែតម្រូវឆ្លើយតបនឹងការរកឃើញ និងសំណងផ្សេងទៀតដែលតម្រូវដោយអ្នកឃ្លាំមើល។

ហាមឃាត់ពីការកាត់បន្ថយប្រាក់ឈ្នួល អត្ថប្រយោជន៍ និងសំណងផ្សេងៗដែលបានប្រគល់ដល់កម្មករនិយោជិត។

ធានាថាកម្មករនិយោជិតនឹងត្រូវបានបណ្ដុះបណ្ដាលពីសិទ្ធិរបស់ពួកគេ ចែងក្នុងកម្មវិធីនេះ រួមទាំង ការបង់ប្រាក់វិភាគទាន សិទ្ធិសេរីភាពក្នុងការបង្កើតសមាគម និងសិទ្ធិក្នុងការដាក់ពាក្យបណ្ដឹង ប្រសិនបើពួកគេគិតថាសិទ្ធិរបស់ពួកគេក្នុងកម្មវិធីនេះត្រូវបានរំលោភបំពាន។ វគ្គបណ្ដុះបណ្ដាលទាំងនេះ នឹងរៀបចំដោយសហជីព និង/ឬអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាល ហើយកម្មករនឹងត្រូវបានទូទាត់ដោយអ្នកផ្គត់ផ្គង់ ចំពោះពេលវេលាចូលរួមក្នុងវគ្គបណ្ដុះបណ្ដាលនេះ។ ប្រសិនបើមានសហជីពនៅក្នុងរោងចក្រ ស្ថាប័ននេះអាចរៀបចំវគ្គបណ្ដុះបណ្ដាលដែលមានការព្រមព្រៀងជាទ្វេភាគីរវាងនិយោជក និងសហជីព។

ហាមឃាត់ពីការសងសឹកគ្រប់វិធី ប្រឆាំងនឹងកម្មករណាដែលប្រើប្រាស់ ឬមានបំណងប្រើប្រាស់យន្តការបណ្ដឹង ឬដែលផ្ដល់នូវសក្ខីកម្ម។

កាតព្វកិច្ចរបស់អ្នកផ្គត់ផ្គង់ ត្រូវបានបង្ខំឱ្យអនុវត្តតាមរយៈយន្តការបង្ខំឱ្យអនុវត្តដែលមានលើទីផ្សារ។ ប្រសិនបើអ្នកផ្គត់ផ្គង់ខកខានមិនបានសហការជាមួយការស៊ើបអង្កេត មិនបានអនុវត្តសកម្មភាពកែតម្រូវចាំបាច់ដែលជាលទ្ធផលនៃការស៊ើបអង្កេត ឬក៏មួយវិញទៀតមិនបានបំពេញតាមកាតព្វកិច្ចរបស់ខ្លួនដូចចែងក្នុងកម្មវិធីនេះ ក្រុមហ៊ុនជាភាគីហត្ថលេខីនឹងតម្រូវឱ្យបញ្ចប់រាល់ទំនាក់ទំនងអាជីវកម្មជាមួយអ្នកផ្គត់ផ្គង់ និងកន្លែងផ្សេងទៀតដែលមានម្ចាស់តែមួយ។ ក្រុមហ៊ុនម៉ាកផលិតផលជាភាគីហត្ថលេខី ក៏នឹងត្រូវហាមឃាត់ពីការបញ្ជាទិញថ្មីទៀត នៅរោងចក្រនេះ

ឬកន្លែងផ្សេងទៀតដែលគ្រប់គ្រង និងដំណើរការដោយម្ចាស់ដដែលនេះ លុះត្រាតែ ឬរហូតទាល់តែក្រុមហ៊ុនម៉ាកផលិតផលនេះ បានដឹងថារោងចក្របានអនុវត្តវិធានការកែតម្រូវចាំបាច់នេះរួចរាល់ហើយ។

កាតព្វកិច្ចរបស់ក្រុមហ៊ុនម៉ាកផលិតផល និងក្រុមហ៊ុនលក់រាយជាភាគីហត្ថលេខី ត្រូវបានបង្ខំឱ្យអនុវត្តតាមរយៈអាជ្ញាកណ្តាលដែលមានចងកាតព្វកិច្ចស្របច្បាប់។ ប្រសិនបើមានភាគីហត្ថលេខីនៃកិច្ចព្រមព្រៀង ជឿថាក្រុមហ៊ុនម៉ាកផលិតផល ឬក្រុមហ៊ុនលក់រាយ បានរំលោភលើលក្ខខណ្ឌនៃកិច្ចព្រមព្រៀងនោះ ភាគីហត្ថលេខីនោះអាចនឹងដាក់ពាក្យទៅអាជ្ញាកណ្តាល។ សេចក្តីសម្រេចរបស់អាជ្ញាកណ្តាល រួមទាំងសេចក្ដីបង្គាប់ណាមួយដែលត្រូវបានដាក់ចេញ គឺជាមានភាពស្របច្បាប់ និងអាចបង្ខំឱ្យអនុវត្ត នៅក្នុងតុលាការ សម្រាប់ក្រុមហ៊ុនម៉ាកផលិតផល និងអ្នកផ្គត់ផ្គង់។

ការអនុវត្តកិច្ចព្រមព្រៀងត្រូវបានឃ្លាំមើលដោយស្ថាប័នភាគីទីបីឯករាជ្យ ដែលបង្កើតឡើងជាពិសេសដោយភាគីហត្ថលេខី ក្នុងគោលបំណងតាមដានការអនុលោមតាមកិច្ចព្រមព្រៀង។ ស្ថាប័ននេះនឹងទទួលខុសត្រូវក្នុងការផ្ទៀងផ្ទាត់ការទូទាត់វិភាគទានប្រាក់ឈ្នួលសម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិត ដោយក្រុមហ៊ុនម៉ាកផលិតផលដែលចុះកិច្ចសន្យា ទៅកាន់រោងចក្រ និងដោយរោងចក្រទៅកម្មករ ដាក់ដំណើរការយន្តការបណ្ដឹង ស៊ើបអង្កេតពាក្យបណ្តឹងនៃការរំលោភបំពាន បង្ហាញពីការរកឃើញ និងតម្រូវឱ្យមានសកម្មភាពកែតម្រូវសម្រាប់ការរំលោភបំពាន គ្រប់គ្រងលើកម្មវិធី និងរាយការណ៍ជាសាធារណៈស្តីពីការអនុវត្ត។ អង្គការនេះនឹងមានសមត្ថភាពក្នុងការស៊ើបអង្កេត និងឆ្លើយតបចំពោះពាក្យបណ្តឹងនានានៅប្រទេសណាមួយ ដែលមានវត្តមានអ្នកផ្គត់ផ្គង់សម្រាប់ក្រុមហ៊ុនម៉ាកផលិតផលដែលបានចុះហត្ថលេខា។

អង្គការនេះនឹងដំណើរការយន្តការបណ្ដឹង ២៤ ម៉ោង ដែលកម្មករអាចដាក់ពាក្យបណ្តឹងនិង / ឬរាយការណ៍ពីការបំពានលើកិច្ចព្រមព្រៀង។ អ្នកតាមដាន នឹងស៊ើបអង្កេតលើបណ្តឹងដែលគួរឱ្យជឿជាក់បានទាំងអស់។ វគ្គបណ្តុះបណ្តាលដែលកម្មករទទួលបានអំពីកម្មវិធី នឹងរួមបញ្ចូលព័ត៌មានអំពីរបៀបនៃការប្រើប្រាស់យន្តការបណ្ដឹង។ ការសងសឹកប្រឆាំងនឹងកម្មករនិយោជិតណាដែលប្រើប្រាស់យន្តការបណ្ដឹង ឬចូលរួមក្នុងការស៊ើបអង្កេតនឹងត្រូវហាមឃាត់ជាដាច់ខាត។

កម្មករនឹងទទួលបានការបណ្តុះបណ្តាលអំពីកម្មវិធីនេះ ដោយសហជីព និងអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលដែលជាភាគីហត្ថលេខីនៃកិច្ចព្រមព្រៀងនេះ។ ការបណ្តុះបណ្តាលនឹងផ្តល់ព័ត៌មានអំពីវិភាគទាន និងរបៀបដែលវិភាគទានទាំងនេះត្រូវបែងចែកទៅកម្មករនិយោជិក តម្រូវការនៃសិទ្ធិសេរីភាពបង្កើតសមាគមក្នុងកម្មវិធីនេះ តួនាទីរបស់សហជីពហត្ថលេខី និងអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាល និងវិធីប្រើប្រាស់យន្តការបណ្ដឹង។ ការបណ្តុះបណ្តាលនឹងធ្វើឡើងនៅក្នុងបរិវេណរោងចក្រ ក្នុងម៉ោងធ្វើការធម្មតា ហើយអ្នកផ្គត់ផ្គង់នឹងត្រូវទូទាត់សម្រាប់កម្មករ ខណៈពេលដែលពួកគេចូលរួមក្នុងវគ្គបណ្ដុះបណ្ដាលនេះ។

រាល់ក្រុមហ៊ុនម៉ាកផលិតផល និងក្រុមហ៊ុនលក់រាយដែលចុះហត្ថលេខា តម្រូវឱ្យបង់ថ្លៃប្រចាំឆ្នាំ ដែលនឹងត្រូវប្រើសម្រាប់ការបង្កើត និងដំណើរការនៃកម្មវិធី។ ចំណុចនេះនឹងរួមបញ្ចូល ប៉ុន្តែមិនកំណត់ត្រឹមតែ ចំពោះការស៊ើបអង្កេតពាក្យបណ្តឹង ការអនុវត្តយន្តការបណ្តឹង ការគាំទ្រសហជីព និងអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាលក្នុងការផ្តល់វគ្គបណ្តុះបណ្តាលទៅកម្មករអំពីកម្មវិធី ការបោះពុម្ពផ្សាយរបាយការណ៍សកម្មភាពនៃកម្មវិធី និងចំណាយប្រតិបត្តិការផ្សេងទៀត។

ការដំឡើងប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមាថ្នាក់ជាតិក្នុងវិស័យនេះ នឹងជាការលើកទឹកចិត្តដល់ក្រុមហ៊ុនម៉ាកផលិតផល និងក្រុមហ៊ុនលក់រាយ ដើម្បីបន្ត ឬបង្កើនការបញ្ជាទិញពីប្រទេសនេះ ដោយសារតែពួកគេនឹងអាចកាត់បន្ថយចំណាយវិភាគទាន ដើម្បីអាចសម្រេចបាន

ប្រាក់ឈ្នួលសម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិត។ វិភាគទានជា បទដ្ឋានដែលក្រុមហ៊ុនម៉ាកផលិតផលមួយតម្រូវឱ្យបង់គឺ ២៥ ភាគរយ នៃថ្លៃ FOB ដែលកំពុងតែចំណាយពេលបច្ចុប្បន្ន។ ការបង់តិចជាង ២៥ ភាគរយនេះនឹងអាចទៅរួច ប្រសិនបើគម្លាតរវាងប្រាក់ឈ្នួលសម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិត និងប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមាស្របច្បាប់ មានទំហំតូចជាង ២០០ ភាគរយ ឬនៅពេលដែលក្រុមហ៊ុនម៉ាកផលិតផលអាចបញ្ជាក់បានថា ខ្លួនបានបង់ថ្លៃ FOB ខ្ពស់ល្មម ដែលអាចទូទាត់ថ្លៃពលកម្មនៅកម្រិតប្រាក់ឈ្នួលសម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិត ហើយក្រុមហ៊ុនម៉ាកផលិតផលនោះ ពិតជាអាចបង្ហាញថាការធ្វើបែបនេះនាំឱ្យកម្មករទទួលបានប្រាក់ឈ្នួលខ្ពស់ជាងមុន។ មានតែក្នុងលក្ខខណ្ឌដែលភាគីហត្ថលេខីក្នុងស្រុកយល់ព្រមទទួលវិភាគទានតិចជាងបទដ្ឋាន ២៥ភាគរយ ប៉ុណ្ណោះទេ ទើបមានការបង់នូវភាគរយដែលទាបជាងនេះ។

ក្រុមហ៊ុនម៉ាកផលិតផលដែលបានចុះហត្ថលេខា នឹងត្រូវតម្រូវឱ្យបង់ថ្លៃដើមខ្ពស់ជាងមុនដល់អ្នកផ្គត់ផ្គង់របស់ពួកគេ ប៉ុន្តែពួកគេក៏មិនចាំបាច់បន្ថែមតម្លៃនេះទៅអ្នកប្រើប្រាស់របស់ពួកគេនោះទេ។ ក្រុមហ៊ុនម៉ាកផលិតផល អាចសម្រេចចិត្តស្រូបយកតម្លៃដែលកើនឡើងនេះ ដែលជាចំនួនតិចតួច ជំនួសឱ្យការដំឡើងថ្លៃសម្លៀកបំពាក់។ ប្រសិនបើក្រុមហ៊ុនម៉ាកផលិតផល សម្រេចចិត្តដំឡើងថ្លៃសម្លៀកបំពាក់ ការដំឡើងថ្លៃទាំងនេះក៏នឹងតិចតួចបំផុត ព្រោះកម្លាំងពលកម្ម គ្រាន់តែជាផ្នែកតូចមួយនៃថ្លៃលក់រាយសម្លៀកបំពាក់តែប៉ុណ្ណោះ។ 

ពិតជាមិនអាចប្រកែកបានទេថា កិច្ចព្រមព្រៀងនេះនឹងមានឥទ្ធិពលនៃការបែងចែកឡើងវិញក្នុងរយៈពេលវែង ហើយរួមផ្សំនឹងកត្តាផ្សេងទៀតនឹងមានផលប៉ះពាល់លើការធ្វើរចនាសម្ព័ន្ធឡើងវិញ ក្នុងឧស្សាហកម្មកាត់ដេរ ដែលពិបាកនឹងស្មានទុកជាមុន។ បណ្តាញរបស់យើងនឹងធ្វើការដើម្បីធ្វើឱ្យការផ្លាស់ប្តូរនេះមានលក្ខណៈវិជ្ជមាន សម្រាប់ប្រទេសផលិតកម្ម និងប្រទេសអ្នកប្រើប្រាស់ ទាំងផ្នែកសង្គម បរិស្ថាន និងសេដ្ឋកិច្ច ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងពីបេសកកម្មរបស់យើងក្នុងការបែងចែកធនធាន និងថាមពលឱ្យបានត្រឹមត្រូវក្នុងខ្សែសង្វាក់ផ្គត់ផ្គង់ទាំងមូល។ ច្បាស់ណាស់ដែលថា ការផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងស៊ីជម្រៅក្នុងគំរូអាជីវកម្មឧស្សាហកម្មកាត់ដេរសកល គឺមានការចាំបាច់បំផុតតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។ មានតែពេលនេះទេ ដែលសម្លៀកបំពាក់មានតម្លៃថោក និងការប្រើប្រាស់ហួសកម្រិត មានទំនាក់ទំនងជាខ្លាំងទៅនឹងកម្លាំងពលកម្មថោក និងការដកហូតសិទ្ធិកម្មករ ជាងពេលណាៗទាំងអស់។